huyumdur hep dirilirim

hiçbir duyguyu barındırmadan 

bir boşlukta süzülüyorum

koca bir boşluk oluştu birden kendiliğinden 

şimdi ise yok hiçbir şey

uğruna üzülecek 

sebeplerim tükendi 

kendimi kandırdığım noktaları silmem gerek

karalamıyorum artık cümlelerin üstünü

her şeye zamana bırakmaktan vazgeçtim

daha fazla zamanım yok

yetişmeye çabalamıyorum

vazgeçtim koşuşturmaktan 

derin bir nefes aldıktan sonra 

kırıldığım yerlerden toparlanıyorum

kalbim yorgun

zihnim bulanık 

etrafıma kulak asmaktan sağır oldum

aylardır çok yalnız uyudum 

ama en kalabalık rüyaları gördüm

bu bahar çıplak ayakla rüzgarı bekleyeceğim

gözlerimi kaçırmayacağım bahardan

saçlarım bir uzayıp bir kısalıyor

her şeyin mümkün olduğu sabahlar geri gelir mi ki 

sadece eski sokaklarda koşmayı özledim

zaman akıyor su akıyor

kaybettiğim sabahları tekrar oldurmam gerek 

bu bahar yeniden tomurcuklanacak 

ben benliğim

belki de yeni bir başlangıcın habercisidir 

yeniden başlamak için her şeyi yıkmanın tam vakti

yarınlar önümde

yürünür ve bulunur belki yeniden umut

tekrar dağılmazsak eğer

gözümdeki karanlık bana hükmetmekten vazgeçti

kaybeden sokaklardaki saksıları toparlıyorum

yeniden açmalı o çiçekler 

baharın gelişini 

karşılamam gerek