her şeyi tükettiğimiz noktada, yeniden başlayan nedir?
v1 sokaklarda ara ara kediler miyaylıyor köpekler havlıyordu. sanki insanlık kaçıyor ve duymamaya çalışıyordu. herkes kayıtsızlıkla sığınaklarındaydı. v2 bazen içim sımsıcak oluyor. bu his nasıl meydana geliyor bilmiyorum. ve bu hissin ne yönde kime karşı olduğunu kestiremiyorum. adeta içimde nicedir bir aşk birikmiş ve bu farklı konseptlere bürünmüştü. nice zamandır dolup taşmış bir nehir gibi. hafızamın çekmeceleri o kadar dolu ki arada o çekmeceler taşıyor ve içinden bir şeyler gün yüzüne çıkıyor. bir hatıraya değil onlarca hatıraya denk geliyorum. kendimi kimsenin olmadığı bir sahilde şarabımı yudumlarken buluyorum, dans ediyorum, gökyüzünü seyrediyorum ve yıldızları adlandırıyorum. sanırım aşka kapılıyorum. ama nedir bu aşk? kapısı nerededir? çıkışı var mıdır? kayboluyor muyuz? aşk kendiliğinden mi gelişir yoksa sen mi büyütürsün? ya da gelişmenin ta kendisi midir? bütün başlangıçların sebebi midir yoksa? aşk fütursuzca kendini kaybetmek midir? aşk etraftaki duyguların kaosu değil