huyumdur hep dirilirim
hiçbir duyguyu barındırmadan bir boşlukta süzülüyorum koca bir boşluk oluştu birden kendiliğinden şimdi ise yok hiçbir şey uğruna üzülecek sebeplerim tükendi kendimi kandırdığım noktaları silmem gerek karalamıyorum artık cümlelerin üstünü her şeye zamana bırakmaktan vazgeçtim daha fazla zamanım yok yetişmeye çabalamıyorum vazgeçtim koşuşturmaktan derin bir nefes aldıktan sonra kırıldığım yerlerden toparlanıyorum kalbim yorgun zihnim bulanık etrafıma kulak asmaktan sağır oldum aylardır çok yalnız uyudum ama en kalabalık rüyaları gördüm bu bahar çıplak ayakla rüzgarı bekleyeceğim gözlerimi kaçırmayacağım bahardan saçlarım bir uzayıp bir kısalıyor her şeyin mümkün olduğu sabahlar geri gelir mi ki sadece eski sokaklarda koşmayı özledim zaman akıyor su akıyor kaybettiğim sabahları tekrar oldurmam gerek bu bahar yeniden tomurcuklanacak ben benliğim belki de yeni bir başlangıcın habercisidir yeniden başlamak için her şeyi yıkmanın tam vakti yarınlar önümde yürünür ve bulunur belki